Ինքնաքննադատութան մի փորձ

Ըստ իս քննադատել որևէ մեկին շատ սխալ է, միևնույնն է ճիշտ ես, թե ոչ։ Նախ պետք է քեզ նայես, դու կատարյ՞ալ ես, միայն կատարյալը իրավունք ունի քննադատել որևէ մեկին, այսինքն ոչ ոք։ Ես ատում եմ, երբ ինձ քննադատում են, միևնույնն է թե ով, ես միշտ անտեսում եմ քննադատությունները։ Ես կարող եմ ինքս ինձ քքնադատել, նկատել որև է սխալ իմ արարքի կամ պահվածքի մեջ և փորձել ուղղել այն: Քննադատությունը ունի տարբեր աստիճաններ, իմ բերված օրինակը առաջինն էր, որը ըստ իս սովորական է, երբ անձը քննադատում է իրեն այդ մեթոդով: Բայց երկրորդ կամ բարձ աստիճանի քննադատությունը ուրիշ է, ես կարծում եմ, որ հաճախ թույլ մարդիկ են իրենց բարձ աստիճաններում քննադատում: Նրանք կարող են ընկնել ուրիշների քննադատության ազդեցության տակ: Եվ հաճախ լսելով ուիշներից քննադատություններ, կարող են սկսել քննադատել ինքն իրենց: Բայց որոշ դեպքերում ինքնաքննադատությամբ մարդիկ կարող են հասնել իրենց նպատակններին, բայց իհարկե կան ավելի արդյունավետ միջոցներ: Պետք չէ անտեսել սեփական թերությունները, բայց երբեք պետք չէ թույլ տալ որ ուրիշները սկսեն քննադատել քեզ: